Türk halk şiirinin en önemli ozanlarından olan Karacaoğlan'ın halk edebiyatımızın âşık geleneği içinde ayrıcalıklı bir yeri vardır. Kendisine özgü söyleyişiyle, canlı ve içten anlatımıyla, yaşamı algılamasıyla, dört yüz yıldan beri halk şiiri geleneğinin doruğunda kalmış, değerinden bir şey yitirmemiştir. 1606 yılında doğan halk şairi Karacaoğlan'ın doğumunun dört yüzüncü yıldönümü 2006 yılında kutlanmıştır.

İstiklâl Marşı şairi Mehmed Âkif Ersoy'un Safahât (safhalar: evreler) adlı kitabı, daha önce tek tek yayımlanmış yedi kitabından oluşur. Âkif', bütün düşünsel yaşamının özü ve özeti olan bu manzumelerde, Müslümanların birleşmesini, İslâm dininin boş ve batıl inançlardan arındırılmasını, yeniden asr-ı saâdete (Hz. Muhammed'in dönemindeki yaşama biçimi) dönülmesini savunur. Safahât'ın elinizdeki basımında, manzumelerin orijinal metinleriyle birlikte, okurun bu metinleri daha iyi anlayabilmesi için günümüz dil

Rübâb-ı Şikeste, Fikret'in, kurucularından biri olduğu Edebiyât-ı Cedîde (Yeni Yazın), öteki adıyla Servet-i Fünûn döneminin ürünlerini içeren kitabıdır. Şair bu dönem yazdığı şiirlerinde, daha çok aşk, acıma, doğa gibi konuların yanı sıra kendi içine kapalı yaşam görüşünün çağrıştırdığı düşünceleri işler. Gerek içeriği, gerekse dili, biçimi, anlatımı ve güzelduyusu açısından çağının şiir anlayışını ve şairlerini büyük ölçüde etkileyen, kimilerinin daha sonra yöneleceği yeni bir toplumsal muhâlefetin tohuml

Halk şiiri, halkın bağrından çıkan şairlerin şiiridir. "Halk ozanı", "âşık", "saz şairi" gibi adlar da verilen halk şairi, kimi zaman diyar diyar dolaşır, kimi zaman bir yere yerleşip bir ustaya kapılanarak mesleğini yapardı. Halk şairlerimiz, toplumun gözü, kulağı olmuştur. Halkın anlatamadıklarını onlar dizelere dökmüştür. Hoşlarına giden, gitmeyen her duruma karşı kişisel ya da toplumsal tepkilerini, sazları eşliğinde şiirler okuyarak dile getirmişler ve bu şiirler halk tarafından öyle beğenilmiştir ki d

Halûk'un Defteri, Tevfk Fikret'in 1900'de yayımlanan Rübâb-ı Şikeste'den sonra, 1911'de yayımladığı ikinci şiir kitabıdır. Fikret bu kitabında, Servet-i Fünûn dönemindeki şiir güzelduyusunu değil ama dünya gö- rüşüne koşut olarak şiir içeriğini değiştirmiş, daha çok savaşımcı, gençliğe yol gösterici bir tavır takınmıştır. Bu kitapta yer alan şiirlerdeki düşüncelerin, yeni Türkiye'yi kuran kuşakları etkilediğine kuşku yoktur.

Yunus Emre, şiirlerinde ilâhî aşkı yansı- tır; yaratandan ötürü yaratılanı sever, yetmiş iki millete bir gözle bakar, dövene elsiz, sövene dilsizdir. Şiirleriyle ilâhî düşünceyi yansıtırken, insanı gözden ka- çırmayarak, karışıklıklarla dolu döneminde Anadolu halkına gerçek anlamda, bütün çağlarda geçerli olacak insan düşüncesini yaymaya çalışmıştır. Bu şiirlerde, kimi dinsel terimler dışında dil ve anlatım oldukça yalındır ve bu özelliğiyle, güzelduyusal şiir dilini yakalamıştır. Beyit ya da dörtlük birimi